Fotograf Arkadiusz Gola od ponad 30 lat fotografuje romską rodzinę mieszkającą w Rudzie Śląskiej. Początkowa fascynacja przerodziła się w wieloletnią przyjaźń. Photographer Arkadiusz Gola has been documenting a Roma family in Ruda Śląska for over 30 years. The initial fascination turned into a long-term friendship. reżyseria: Bartosz Dominik scenariusz: Bartosz Dominik i Arkadiusz Gola muzyka: Łukasz Kozera zdjęcia i montaż: Bartosz Dominik producent: Instytucja Kultury Ars Cameralis Silesiae Superioris oraz Pałac Schoena Muzeum w Sosnowcu W filmie wykorzystano fotografie Arkadiusza Goli i utwory zespołu „Tabor”. Film zrealizowany w ramach wystawy „ARKADIUSZ GOLA: INNT [NIE] OBCY / AWER [NA] AWER” organizowanej podczas XXXII Festiwalu Ars Cameralis. Podczas wystawy prezentowany był pod tytułem „Nasi z Orzegowa”. #gypsy #poland #silesia #photographer #gypsymusic #culture

Cmentarz kojarzy się z melancholią i ciszą. To miejsce zadumy – przestrzeń, w której niejako czas się zatrzymał. Każdy ma tam kogoś z kim musiał się pożegnać, czasem niespodziewanie. Niejednokrotnie, trudno jest nam pogodzić się ze stratą. Są jednak ludzie, dla których cmentarze są miejscem pracy, a na ciszę i zadumę nie ma praktycznie miejsca. Reportaż „Dwa metry pod ziemią” pokazuje jeden dzień z życia takiego człowieka – Piotra, który grabarzem jest od ponad trzydziestu lat, a jego profesja łączy w sobie sacrum z profanum. "Prochem jesteś i w proch się obrócisz, ale Pan Cię wskrzesi w dniu ostatecznym". scenariusz: Bartosz Dominik i Karolina Zarębska realizacja i zdjęcia: Bartosz Dominik montaż: Tomasz Ryś dźwięk: Zbigniew Olko ilustracja muzyczna: Łukasz Kozera kierownictwo produkcji: Grzegorz Cięciwa współpraca: Beata Widuch redakcja: Bożena Klimus Piotr Garbarczyk Szczególne podziękowania dla: Parafii Katolickiej pw. św. Marcina w Kłobucku Materiał zrealizowany na zlecenie TVP3 Katowice – cykl "Całkiem niezła historia" TVP3 Regiony. Katowice 2023 #grave #gravedigger #death #departures #funeral #cemetery #mourningquote #reportage #documentary

Tradycje górnicze w domu Konrada przekazywane były z pokolenia na pokolenie. Kiedy zapytasz dziecka, kim chce zostać w przyszłości, paść może wiele odpowiedzi: strażakiem, policjantem, architektem... Dla Ślązaka sprawa jest jasna - górnikiem. To było również marzenie Konrada. Ostatecznie został historykiem - przewodnikiem w Kopalni Guido. Mimo, to jest coś w Ślązakach, że ciągnie ich na dół - na grubę. Dlatego, Konrad chce zrobić wszystko, co w swojej mocy, by zjechać na czynną kopalnię, by przekonać się i zobaczyć, jak jest naprawdę na dole, prawdziwym dole. scenariusz i realizacja: Bartosz Dominik i Konrad Kołakowski zdjęcia: Bartosz Dominik zdjęcia specjalne: Faustyna Galon-Kołakowska Konrad Kołakowski dźwięk: Zbigniew Olko montaż: Tomasz Ryś ilustracja muzyczna: Łukasz Kozera fotosy: Bartosz Dominik Faustyna Galon-Kołakowska dokumentacja: Konrad Kołakowski kierownictwo produkcji: Grzegorz Cięciwa w reportażu wystąpili: KWK Ruda Ruch Bielszowice: Dyrektor Kopalni mgr inż. Jacek Kowalczuk Naczelny Inżynier mgr inż. Zbigniew Domalik Główny Inżynier Górniczy mgr inż. Roman Jenda Kierownik Działu Wentylacji mgr inż. Sławomir Łabędź Kierownik Działu BHP mgr inż. Grzegorz Jurkiewicz Nadsztygar Działu Górniczego mgr inż. Robert Helińskis Sztygar Zmianowy Oddziału GPR 2B mgr inż. Grzegorz Franiel Cieśla Górniczy Krzysztof Szpiech Kombajnista Przodkowy - górnik Łukasz Malawski Zakładowy Społeczny Inspektor Pracy Krzysztof Smetaniuk KWK Sośnica: Dyrektor Kopalni mgr inż. Krzysztof Kiełbiowski Naczelny inżynier mgr inż. Sebastian Stopa Główny Inżynier Górniczy mgr inż. Krzysztof Urbaniak Główny Inżynier BHP mgr inż. Grzegorz Choroś Kierownik Robót Górniczych ds. Wydobycia, Zbrojeń i Odstawy Urobku mgr inż. Bartłomiej Ferdynandzki Specjalne podziękowania dla: - Polskiej Grupy Górniczej S.A. za umożliwienie realizacji materiału; - Dyrekcji Kopalń KWK RUDA-Bielszowice oraz KWK Sośnica; - wszystkich pracowników Kopalń KWK Ruda Bielszowice i KWK Sośnica zaangażowanych w proces powstawania materiału; - Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu. produkcja: TVP3 Katowice

Film przygotowany w ramach zajęć w pracowni "Animacja i Gry" na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach.

Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Autyzmem od 1997 pomaga ludziom będącym w spektrum autyzmu. Są wsparciem dla rodziców w opiece nad ich dziećmi. Co jednak, kiedy rodziców zabraknie? Odpowiedzią ma być „Niebieski azyl” - dom, w którym zamieszkają dorosłe osoby z autyzmem w momencie, w którym ich rodzice nie będą mogli się już nimi zajmować. Stowarzyszeniu na cele budowy udało się już zebrać 6,5 miliona złotych. To jednak wciąż za mało, bo całość inwestycji to 8,5 miliona złotych. scenariusz i realizacja: Bartosz Dominik zdjęcia: Wiktor Brzęczek dźwięk: Zbigniew Olko mistrz światła: Robert Nadolski ilustracja muzyczna: Łukasz Kozera Reportaż zrealizowany dla cyklu "Zdarzyło się" TVP3 Katowice

Jorcajt w Lelowie to coroczne obchody rocznicy śmierci cadyka Dawida Bidermana, który był jedną z najważniejszych postaci w historii chasydyzmu. Podczas święta do niewielkiej miejscowości liczącej blisko 800 mieszkańców, przyjeżdża 2, 5 tysiąca Chasydów z całego świata (głównie Izrael i Stany Zjednoczone Ameryki). Na ten czas Lelów zmienia się stając się miejscem egzotycznym, zupełnie niepodobnym do polskiej, wiejskiej codzienności. Całkiem Niezła Historia – premiera TVP3 Regiony: 9 marca 2025

Historia przyjaźni fotografa Arkadiusza Goli z nieżyjącym już kardiochirurgiem prof. Marianem Zembalą, któremu obiecał przed śmiercią, że stworzy dokument fotograficzny, który pokaże historię polskiej transplantologii przez pryzmat działań podejmowanych na lini Zabrze–Białystok. Gola dotrzymał obietnicy i razem z dziennikarzem Zbigniewem Rokitą stworzyli projekt pt. „Życia nigdy dość”. scenariusz, realizacja, zdjęcia, montaż: Bartosz Dominik dźwięk: Zbigniew Olko współpraca: Marek Mędela Aleksandra Korkus zdjęcia z operacji: Marek Mędela postprodukcja / montaż: Jacek Stefaniak kierownictwo produkcji: Izabela Piotrowska–Grosse W reportażu wykorzystano fotografie Arkadiusza Goli. Serdeczne podziękowania dla dyrekcji i pracowników Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu za wszelką pomoc i umożliwienie realizacji reportażu. redakcja: Bożena Klimus Piotr Garbarczyk TVP3 Opole 2025

Zapraszam do współpracy! Oferuję szeroką ofertę realizacji filmowej: od teledysku, filmu reklamowego, na reportażu czy dokumencie kończąc. Zajmuję się reżyserią. Jestem także operatorem obrazu. Produkcje mojego autorstwa zdobyły uznanie na wielu festiwalach w kraju. więcej informacji: bartoszdominik.pl mail kontaktowy: bartoszdominik@icloud.com Bartosz Dominik – absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach (kierunek: Projektowanie graficzne) oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie na kierunkach: dziennikarstwo i komunikacja społeczna oraz filozofia. Filmem "Zbigniew Blukacz: Idę do światła" obronił dyplom w Krakowskiej Szkole Filmowej im. Wojciecha Jerzego Hasa na specjalizacji operatorsko-montażowej. Produkcja znalazła się w oficjalnej selekcji kilku prestiżowych festiwali filmowych. Twórca reportaży telewizyjnych. Od kilku lat, jako reportażysta i autor obrazu, współpracuje z Telewizją Polską. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2023.

„Mapy pamięci” to próba rekonstrukcji wspomnień ludzi, którzy w swoich domach czcili „święte obrazy”, które przez lata wytworzyły rodzinne historie i legendy. [...] Wszystkie historie, przedstawione w cyklu, przetworzyłem przez pryzmat siebie samego, czyniąc z „Map pamięci” swoisty autoportret... „Ten obraz trafił do naszego domu, jako spuścizna rodzinna. Mój mąż dostał go od swojej babci. Miała 93 lata, kiedy zmarła, a obraz podarowała nam na krótko przed swoją śmiercią. Był więc przekazywany z pokolenia na pokolenie, bo z kolei ona dostała tę Matkę Bożą od swojej babci. 2007 rok. W wieku 51 lat u mojego męża zdiagnozowano ciężką niewy- dolność serca. Krótko przed chorobą rozebrał obraz na czynniki pierwsze, bo chciał go odrestaurować. Wtedy wizerunek ten był trochę podniszczony – drewno było zmurszałe; przeżarte przez korniki. On miał fach w reku, był wyjątkowo zdolny – jego pasją było modelarstwo. Bez wahania podjął się renowacji. Kupił złoto dukatowe, pędzle – jednym słowem wszystko, co było mu potrzebne do przywrócenia wizerunkowi dawnego blasku. Prace przerwał mu zawał serca – przeżył śmierć kliniczną. Jego serce nie pracowało ponad minutę. Po roku przyznał się, że kiedy znalazł się po drugiej stronie, spotkał się z Panem Jezusem. Historię tę opowiedział tylko dwa razy – była to dla niego bardzo intymna sprawa. Zobaczył wtedy siedzącego Jezusa, podobnego do tego z obrazów i jakąś postać stojącą za nim. Nie rozpoznał jej, ponieważ od razu objął jego nogi i nie miał sił ponieść głowy do góry. Po czasie stwierdził, że była to najprawdopodobniej Matka Najświętsza. Jezus kazał mu wracać do żywych. 'Masz tam jeszcze coś do zrobienia'. Mówił, że przejście na tamtą stronę to było coś pięknego, natomiast powrót do żywych podobny był do tego, jakby ktoś wyciągał go z rozżarzonej smoły. Po powrocie do domu z Ochojca nie wrócił już do pracy zawodowej, zajął się więc tym obrazem. Restaurował go prawie trzy lata. Kiedy skończył, z wielkim wysiłkiem wywiercił otwór na hak. Pomogłam mu zawiesić obraz – był bardzo ciężki, a on słaby. Kiedy go powiesiliśmy, znów trafił do szpitala... już do domu nie wrócił. Co miał zrobić, zrobił...”.